Urodził się 19 III 1898 r. w Nowej Wsi (w dawnym powiecie śmigielskim). Był synem Władysława i Wandy z d. Bretsch. Sześcioklasową szkołę powszechną i czteroklasowe gimnazjum ukończył w Śmiglu. Następnie pobierał naukę w szkole rolniczej w Lesznie, marząc o pracy w lesie. Praktyki leśniczego odbywał na terenie Nadleśnictwa Bolewice. „Od 1 IV 1917 r. rozpoczął pracę na stanowisku podleśniczego w prywatnym leśnictwie Nowa Wieś (k. Śmigla).

W pierwszych dniach stycznia 1919 r. wstąpił do drużyny powstańczej w Śmiglu. W dniu 10 I 1919 r. został wcielony do Batalionu Straży Ludowej miasta Śmigla, dowodzonej przez ppor. Bolesława Steinmetza (1879–1965). Następnie, 23 I 1919 r., brał udział w potyczce pod Lipnem Nowym, gdzie powstańcy zdobyli część niemieckiego pociągu pancernego. W pierwszej fazie potyczki nieprzyjacielowi udało się zdobyć stację kolejową, wypierając z niej powstańców gostycyńskich. Na pomoc pośpieszyła im kompania Kiełczewska i pluton kompanii śmigielskiej sierżanta Wojciechowskiego. W ogniu polskich ckm-ów, niemieckie natarcie załamało się i powstańcy zdobyli 3 wagony pociągu. W Batalionie Straży Ludowej był szer. 4. Kompanii, w której służył do jej rozwiązania w dniu 1 VII 1919r.

Ponownie rozpoczął pracę w leśnictwie Nowa Wieś, skąd w dniu 15 II 1920 r. został przeniesiony do pracy w Nadleśnictwie Sieraków. Mianowano go leśniczym w leśnictwie Szostaki, a później pracował w innych leśnictwach, m.in. od 1922 do 1939 r. w leśnictwie Papiernia (w Nadleśnictwie Międzychód). Zamieszkał w miejscu swej pracy: Leśnictwo Papiernia, poczta Mnichy. Od 1922 r. aktywnie uprawiał myślistwo. Był również członkiem gniazda Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Międzychodzie i od 15 III 1936 r. międzychodzkiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych RP. Został 2 IX 1937 r. pozytywnie zweryfikowany jako szeregowy powstaniec. Należał także do Przysposobienia Wojskowego Leśników (PWL) i do Związku Leśników RP.

W dniu 12 XII 1939 r. jako były powstaniec wielkopolski został wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa. Początkowo przewieziono go do Niepokalanowa, a następnie do Brwinowa. Tam pracował jako robotnik leśny i pisarz zrębowy. W 1944 r. był zatrudniony w leśnictwie Wiśniewo (w gminie Ostrów Mazowiecka). Pod koniec II wojny światowej został aresztowany przez wojsko niemieckie i wywieziony na roboty przymusowe do Saksonii, a stamtąd przeniesiony na tereny przedwojennej Czechosłowacji, w Karkonosze. Po wkroczeniu do Polski wojsk sowieckich powrócił do domu, by od 26 V 1946 r. podjąć pracę jako leśniczy w Nadleśnictwie Łagów. Zmarł 1 XI 1965 r. w Świebodzinie w następstwie tragicznego wypadku w lesie. Został pochowany 4 XI 1965 r., zgodnie z życzeniem żony Walerii, na cmentarzu parafialnym w Rynarzewie.

Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona – Joanna z d. Gutkowska (ur. VIII 1913, zm. 9 VI 1947) z Rynarzewa zmarła przy porodzie syna. Po raz drugi ożenił się (ślub 1950) z Walerią z d. Siernicką (ur. 15 VII 1915, zm. 23 II 1989) również z Rynarzewa. Dzieci: Zbigniew (1947–1952), Barbara (ur. 1952).

Odznaczenia: Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaka Pamiątkowa „Grupy Leszno”.

Źródła: APP, zesp. 884, sygn. 45, k. 369; Archiwum ZKRP i BWP Oddział w Bydgoszczy, Teczka osobowa H. Adamczewskiego (życiorys, zaświadczenie z CAW nr 18193 z 20 I 1969 r.; WBH, I.487.9071; Adamczewski P.S., Adamczewski Hubert (1898–1965), [w:] Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918–1919, red. B. Polak, t. 5, Poznań 2008, s. 9; OPM, 13 IX 1922, nr 55, s. 1.

Roman Chalasz