Urodził się 11 XI 1892 r. w Liniach (w powiecie nowotomyskim). Był synem Józefa i Marianny z d. Cebernik. Miał czterech braci i trzy siostry. Ukończył 5 klas szkoły ludowej. Przed pierwszą wojną mieszkał i pracował w Niemczech. W latach 1912 – 1914 należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Nadrenii. Powołany do wojska niemieckiego walczył na frontach I wojny. W Powstaniu Wielkopolskim walczył od 9 I 1919 r. w stopniu kaprala. Walczył na froncie zachodnim powstania w okolicach Kamionnej i Sierakowa. Żołnierz 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Uczestnik wojny polsko – bolszewickiej. Do cywila został zwolniony 19 XI 1919 r. Był robotnikiem lub rolnikiem – różne źródła różnorako definiują jego profesję, zapewne był po prostu robotnikiem rolnym. Należał do Katolickiego Towarzystwa Robotników Polskich.

Mieszkał w Rozbitku (w powiecie międzychodzkim). Od 3 I 1935 r. został członkiem koła Kwilcz Związku Powstańców Wielkopolskich. Należał także do koła Kwilcz Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914-1919. Został zweryfikowany 14 I 1937 r. (ABnHPW nr 20628, dyplom 13229). W grudniu 1939 r. został wysiedlony wraz z rodziną do Niepokalanowa, a następnie do miejscowości Parole (na Mazowszu). Zmarł  7 III 1945 r. i został pochowany w Kwilczu.

Żonaty (ślub 21 V 1922 r. w  Kwilczu) z Martą z d. Janowicz (ur. 1900). Dzieci: Joanna (ur. 27 V 1923 r.), Edmund (ur. 4 VI 1926 r.), Zofia (ur. 18 VIII 1927 r.), Maria (ur. 4 II 1929 r.), Aniela (ur. 13 II 1931 r.), Teresa (ur. 25 I 1933 r.), Jan (ur. 23 XII 1935 r.).

Odznaczenia: Medal za Wojnę 1918/21. Jego wniosek o odznaczenie Medalem Niepodległości 31 I 1938 r. odrzucono.

Źródła: APP, zesp. 884,  syg. 45, s. 3, nr 16985; WBH, I.487.10678.; „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” nr 11, marzec 2014, s. 190-191 poz. 135-143.

Roman Chalasz