Urodził się 16 I 1893 r. w Kwilczu. Był synem Walentego i Franciszki z d. Wąchalska. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii niemieckiej. W walkach został ranny, jednak nie figuruje na listach strat.

Był członkiem „drużyny wolności”, która 6 I 1919 r. odbyła naradę w kwileckim pałacu i rozpoczęła powstanie pod dowództwem bosmana Stanisława Binkowskiego (opanowali dworzec i pocztę w Kwilczu oraz posterunek żandarmerii w Orzeszkowie). Od 6 I 1919 r. walczył w szeregach kompanii ochotniczej z Kwilcza, później aż od 11 IV 1919 r., w 61. Pp.  Walczył na odcinku Kamionna, Kolno, Mnichy, Gralewo. Dowódcy oddziałów por. Biskupski i Kucharski. Dowódcy pododdziałów – sierżant Kania i Mleczak. 7 I 1919 r. brał czynny udział w obsadzeniu dworca kolejowego Prusim. 9 I 1919 r. pod dowództwem sierżanta Kani dokonał rozbiórki toru kolejowego na linii Międzychód-Głażewo. 16 I 1919 r. brał czynny udział w odparciu ataku nieprzyjacielskiego na Kamionne. 24 I 1919 r. brał czynny udział w ciężkiej bitwie i odparciu ataku na Kamionnę. 7 II 1919 r. wypad na Kolno oraz udział w ciężkiej bitwie pod Kolnem, atak odparto, nadal patrole wypady i posterunki. 11 II 1919 r. brał udział w odparciu ataku nieprzyjacielskiego, pod ciężkim ogniem artylerii utrzymano nadal folwark i owczarnię Gralewo, którą nieprzyjaciel za wszelką cenę chciał zdobyć.

Służył w 1. Kompanii 1. Batalionu Pułku Zapasowego Grupy Zachodniej (później 7. Pułk Strzelców Wielkopolskich),  która otrzymała honorowy tytuł „Zuchów Kamionny”. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w czasie wyprawy kijowskiej. Przeszedł cały szlak bojowy 61. Pułku Piechoty Wielkopolskich włącznie z udziałem w krwawych walkach bitwy warszawskiej. Został zdemobilizowany do 30 IX 1920 r. Jego brat Stanisław także był powstańcem.

Mieszkał w Kwilczu. Z zawodu był podwodowym. W okresie międzywojennym pracował w majątku Kwileckich jako kierownik spichrza. Należał do kwileckiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919 od 2 VI 1935 r.  Został zweryfikowany 10 XII 1936 r. (dyplom nr 12 830 ABnHPW 20 444). Był członkiem  komisji, która podjęła się opracowania historii powstania w Kwilczu. Był także członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich 1918-1919, gdzie pełnił obowiązki skarbnika koła.

Po II wojnie światowej pracował jako magazynier w PGR Kwilcz. Należał do koła ZBoWiD w Kwilczu. Zmarł 19.06.1969 r. w Kwilczu., Pochowany w Kwilczu.

Żonaty (ślub 16 I 1920 w Kwilczu) z Wiktorią z d. Korbanek, z którą miał pięć córek: Łucję, Jadwigę (Mańczak ur. 13 X 1919), Marię (Ceglarek ur. 26 VIII 1925), Annę (Jankowiak ur. 24 VII 1932) i Zofię (Mizerę ur. 15 VI 1934)..

Odznaczenia: Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921, Krzyż Zasługi Związku Powstańców Wielkopolskich, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Wielkopolski Krzyż Powstańczy (URP, nr 02.19-0.46 z dnia 10 II 1958).

Źródła: APP, zesp. 884, sygn. 42; zesp. 884, sygn 44, s. 214; zesp. 884, sygn. 45, poz.16976; zesp. 884, sygn. 259: Kwilcz, powiat Międzychód – akta koła, s. 9; zesp. 884, sygn. 140: Imienny skład zarządu kół, s. 21; WBH, I.487.10679; Lista odznaczonych WKP-ETG „Gniazdo”; Powstanie Wielkopolskie 1918-1919. Okolicznościowa broszura wydana w 1984 r. z okazji obchodów 65. rocznicy Powstania Wielkopolskiego w gminie Kwilcz, Pestka-Lehmann M., Lehmann M., Ochotnicy z Ziemi Kwileckiej w Powstaniu Wielkopolskim, w: Tydzień Międzychodzko-Sierakowski nr 17, 2010, s. 8; tychże, Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Kwileckiej, Kwilcz, 2019, s. 38-40; Jutro, 20 XII 1936, R.1, Nr 16, s.5;

Roman Chalasz