Urodził się 31 X 1894 r. w Łężeczkach. Jego rodzicami byli: Józef (wyrobnik) i Agnieszka z d. Kaczmarek. Wkrótce po narodzinach Teodora rodzina Borowiaków przeprowadziła się z Łężeczek do Chrzypska Małego. Tam spędził dzieciństwo. Ukończył 4 klasową Szkołę Powszechną, po czym podjął naukę zawodu szewca. Pracę w zawodzie rozpoczął w wieku 15 lat w roku 1909. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej ojciec jego zaginął. Teodor został wcielony do armii pruskiej (1915). Walczył w okopach I wojny światowej, a po szczęśliwym powrocie zamieszkał z matką w Chrzypsku Małym. Od  8 I 1919 r. wstąpił jako ochotnik w szeregi Powstania Wielkopolskiego. W uzasadnieniu do wniosku o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego czytamy: „Brał czynny udział w walkach z bronią w ręku na odcinku Sieraków, Kolno, Kamionna pod dowództwem Konstantego Chłapowskiego i Ludwika Milewskiego do kwietnia 1919 r. W okresach zluzowania, odpoczynku od walki, uczestniczył w patrolach zwiadowczych w puszczy za Wartą, których zadaniem było zlokalizowanie oddziałów Grenschutzu, między innymi patrol do leśniczówki Pławiska wraz z Józefem Prętkiewiczem i Bolesławem Grupą”. Po reorganizacji Wojsk Wielkopolskich od kwietnia 1919 r. służył jako starszy szeregowy w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W szeregach armii pozostawał do 1920 r. Po przeniesieniu do rezerwy zamieszkał w Sierakowie, gdzie na ulicy Rynek 2 otworzył warsztat szewski i sklep obuwniczy, który prowadził nieprzerwanie do wybuchu II wojny światowej. W latach międzywojennych był bardzo aktywnym działaczem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

Angażował się w działalność samorządową. Został wybrany sekretarzem Rady Miejskiej w Sierakowie kiedy zasiadał w niej jako radny w kadencji rozpoczynającej się w styczniu 1931 roku. Zasiadał  w Radzie Miasta Sierakowa także w kadencji rozpoczynającej się w roku 1939 został wybrany w skład komisji rewizyjnej rady. Angażowany się także politycznie. Był członkiem Stronnictwa Narodowego. Między innymi podpisał protestacyjny list zbiorowy z powodu Brześcia. Był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919, koło Sieraków od  23 VI 1935 r. (wg oryginalnego spisu członków Związku z 1937 r.) lub od 3 XIII 1935 r. (wg Akt z Archiwum Badań nad Historią Powstania Wielkopolskiego). Został zweryfikowany jako Powstaniec 10 IX 1936 r.

Dyplom nr 11887. Archiwum Badań nad Historią Powstania Wielkopolskiego 19330. Był skarbnikiem koła Związku Powstańców Wielkopolskich. Po wkroczeniu Niemców do Sierakowa we wrześniu 1939 roku wraz z rodziną znalazł się na liście proskrypcyjnej. Dnia 12 XII 1939 r. został wysiedlony wraz z żoną i dwójką dzieci. Najpierw został przewieziony do Niepokalanowa  do klasztoru Franciszkanów a następnie osiedleni w Milanówku. Tam przy ul. Dworcowej uruchomił warsztat szewski pracując początkowo na potrzeby współwysiedlonych. W Milanówku Teodor wraz z rodziną zaangażował się w pracę konspiracyjną. Został zaprzysiężony do ZWZ-AK i przydzielony do Referatu V. Pełnił w nim funkcję hurtowego dystrybutora prasy dla Obwodu Milanówek. Działalność swą prowadził w warsztacie zlokalizowanym przy ul. Dworskiej (nieda­leko obecnego Skweru AK). Kolportował głównie „Biuletyn Informacyjny” i „Wiadomości Polskie”.

Jego kompetencje zawodowe były bardzo wysoko cenione, szył buty dla wysokich rangą oficerów polskich przebywających wtedy w Milanówku, prawdopodobnie również dla gen. Leopolda Okulickiego ps. Niedźwiadek. Jego syn Leonard ps. Niktowicz, Lonek – był kapralem NOW-AK  (Narodowa Organizacja Wojskowa – Armia Krajowa) i walczył  w  52. plutonie Oddziału Specjalnego podległym bezpośrednio Komendzie Głównej Kedywu oraz prowadził działalność wydawniczą. Był także pomysłodawcą i redaktorem codziennej gazetki informacyjnej „Tu mówi Londyn”. Jego córka, Irena Borowiak – Krzywdzińska ps. Rusałka prowadziła działalność wywiadowczą i była łączniczką w ramach Referatu V Obwodu AK Mielizna. Po zakończeniu II wojny wrócił do Sierakowa. Ponownie otworzył szewski zakład usługowo- produkcyjny. Niestety osobista aktywność rzemieślnicza była nie na rękę ówczesnej władzy ludowej, która ostatecznie  w 1951 r. uniemożliwiła dalsze funkcjonowanie warsztatu. Zakład został zamknięty a mistrz został zmuszony do pracy najemnej w przedsiębiorstwie uspołecznionym gdzie pracował do roku 1954 . Wobec pogarszającego się stanu zdrowia (gościec stawowy i choroba serca), 18 V 1962 r. zwrócił się z wnioskiem do Zarządu Wojewódzkiego ZBoWiD o przyznanie mu renty specjalnej. Niestety nie uzyskał renty inwalidzkiej ani kombatanckiej. Do później starości prowadził nieoficjalnie jednoosobowy warsztat szewski w swym mieszkaniu na ul. Rynek 2.  Był członkiem ZBoWiD, koło Sieraków, nr ewidencyjny 212877 i delegatem do Zarządu Okręgowego ZBoWiD. Po 1945 r. był także członkiem Stronnictwa Demokratycznego. Był bardzo wstrzemięźliwy w opowiadaniu o swoich wojennych losach. Poza udziałem w Powstaniu Wielkopolskim, do końca życia nie przyznawał się do żadnej działalności patriotycznej w strukturach Wojsk Wielkopolskich czy Polskiego Państwa Podziemnego. Uchwałą Rady Państwa W 2/72 został mianowany na stopień podporucznika. Zmarł 11 III 1977 r. w Sierakowie, i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Spoczął w grobowcu rodzinnym na sierakowskim cmentarz parafialnym, na którym w roku 2009 umieszczona została płyta z Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Był dwukrotnie żonaty. Pierwszy ślub zawarł w Sierakowie 4 XI 1921 r. z Gertrudą z d. Piekarska (ur. 8 VIII 1900 r. zm. 12 X 1954 r., córką Piotra wyrobnika i Anastazji z d. Mitrenga). Owdowiawszy, po pięciu latach wziął drugi ślub, także w Sierakowie – 14  X 1961 r. z Zofią Heleną Ireną z d. Poradzewska (ur. 3 IV 1904 r. w Poznaniu, sklepową zamieszkałą w Sierakowie, córką Karola i Julianny z d. Helińska). Miał dwoje dzieci: Leonard Teodor (ur. 28 IX 1924) Irena Gertruda po mężu Krzywdzińska (ur. 24 IV 1926 r.).

Odznaczenia: Medal Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich,  Wielkopolski Krzyż Powstańczy (14.08.1958). 

Jego wniosek o odznaczenie Medalem Niepodległości odrzucono 20.09.1937.

Źródła: APP, zesp. 1886, syg. 59: Księga urodzeń, k. 102; APP, zesp. 884, syg. 44, k. 155. nr ew. 17314; AP RP,  Nominacje na stopnie oficerskie, Uchwała W 2/72; WBH, Akta odznaczeniowe; USC Sieraków – miasto, Księga ślubów 1921 Akt 66; USC Sieraków, Księga ślubów 1961, Akt 32; USC Sieraków, Skrócony odpis aktu zgonu 12/1977; Sieraków, Parafialna Księga Zmarłych str. 71, poz. 18/1977; Korespondencja zarządu powiatowego ZBoWiD (MR Międzychód); Lista odznaczonych WKP-ETG Gniazdo; Arkusz ewidencyjny członka ZBoWiD podpisany 18 X 1957; Sowiński T.,  Jedwabna konspiracja, Warszawa 1988 r., s. 29, 67, 72, 138; „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” nr 3, marzec 2009, s. 117, nr 6 kwiecień 2011, s. 80-83 i nr 11 marzec 2014, s. 150-153; OnPNTMW,  R. 20, Nr 71, 1 VII 1939, s.4; Jutro, R.1 Nr 4, 29 IX 1936, s.10; Zdjęcia i dokumenty ze zbiorów Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy Sieraków i Muzeum Zamek Opalińskich w Sierakowie oraz od pani Ewy Fiszbach i od Piotra Nowaka; Relacja ustna p. Alfonsa Wilczyńskiego.

Witold Borowski, Jarosław T. Łożyński