Dudarski Izydor (1896 – 1975)

Urodził się 3 kwietnia 1896 r. w Podrzewiu. Był synem Bolesława i Teresy z domu Nowak. Ukończył Szkołę Powszechną. Był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Z zawodu wyuczonego był mistrzem ślusarskim. W styczniu 1919 r brał udział jako ochotnik w Powstaniu Wielkopolskim. Następnie został wcielony do 2. kompanii  7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, walczył w wojnie polsko – bolszewickiej. Był uczestnikiem walk podczas „Cudu nad Wisłą”. Po wyjściu z wojska, w latach międzywojennych prowadził własny zakład ślusarski. We wrześniu 1939 r. został zmobilizowany. Po kapitulacji przebywał w niewoli niemieckiej. Po zwolnieniu z niewoli pracował w zakładach ślusarskich Bressla w Międzychodzie. Po wyzwoleniu w 1945 r. pracował w Mecentrze w Międzychodzie, następnie w Zakładach Naprawczych PGR Międzychód. Decyzją Komisji Wynalazczości uzyskał tytuł Racjonalizatora Produkcji. Przez wiele lat sprawował funkcję ławnika sądowego. Zmarł 4 grudnia 1975 r. w Międzychodzie. Został pochowany na cmentarzu komunalnym pochowany w Międzychodzie.

Żonaty, (ślub 2 II 1926 w Międzychodzie) z Marią z domu Mamet. Dzieci: Bolesław (*1926), Bogusława (*1927), Maria (*1932), Grzegorz (*1934), Elżbieta (*1936).

Źródła: USC Sieraków, Akt 150/1906; USC Sieraków, Akt 97/1975; APP, zesp. 1923, syg. 75, k.15; Zdjęcia, dokumenty i informacje na podstawie archiwum SZH, zebrał i opracował w lipcu 2018 r. Witold Borowski; APP, zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.); Biskupski Antoni, Historja 61. Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7. Pułku Strzelców Wlkp.) T.1, Bydgoszcz 1925;

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

5 × cztery =