Urodził się 9 kwietnia 1891 r. w Mylinie powiat Międzychód (w niektórych źródłach błędnie podawana data urodzenia 11 kwietnia – to data wystawienia aktu urodzenia). Był synem Marcina i Zofii z domu Ziółek. Wychowywał się w licznej rodzinie, będąc czwartym z jedenaściorga dzieci. Ukończył 4-klasową  Szkołę Powszechną w Mylinie.

Po śmierci swej matki (1907) zmuszony był zaangażować się w opiekę i wychowanie młodszego rodzeństwa. Równocześnie uczył się zawodu kowala, uzyskując po latach kwalifikacje mistrzowskie (22 IV 1922).

Od 1911 r. odbywał służbę wojskową w armii pruskiej. Po wybuchu I wojny światowej służył jako plutonowy w 10. Pułku Strzelców Konnych, z garnizonem w Angerburgu (pol. Węgorzewo). W 1916 r. został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy. Po zwolnieniu z wojska 20 grudnia 1918 r. Powrócił w rodzinne strony.

Od 7 stycznia 1919 r. walczył jako ochotnik w szeregach Powstania Wielkopolskiego, a od 10 kwietnia 1919 r. został mianowany sierżantem liniowym w 2. Kompanii 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, dowodzonej przez ppor. Adama Stefana Kowalczyka. Uczestniczył w walkach pod Sierakowem, Zbąszyniem, Babimostem, Nakłem i Chodzieżą. Następnie został wcielony do 16. Pułku Ułanów Wielkopolskich z garnizonem w Bydgoszczy. Do rezerwy został zwolniony 1 sierpnia 1920 r.

Zamieszkał w Sierakowie, gdzie pracował jako kowal w Państwowym Stadzie Ogierów (zamieszkały Stadnina 2). Po wybuchu II wojny światowej pozostał pracownikiem zmilitaryzowanego przez Niemców Stada Ogierów w Sierakowie. Dnia 8 sierpnia 1944 r. Gestapo aresztowało jego syna, Longina, który został osadzony w obozie karno-śledczym w Żabikowie k. Poznania. Po 1945 r. w dalszym ciągu kontynuował pracę w PSO Sieraków jako kowal, aż do momentu przejścia na emeryturę w 1956 r. Od 1 lipca 1960 r. został członkiem ZBoWiD. W ostatnich latach życia zamieszkał u córki Marii w Mariance Rędzińskiej (pow. częstochowski), a następnie przeprowadził się wraz z nią do Tarnowa, gdzie zmarł 27 lutego 1968 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu. Po kilku latach ciało jego został ekshumowane i przeniesione na cmentarz w Porąbce Uszewskiej (pow. brzeski).

Żonaty (ślub 15 XI 1920) z Salomeą z domu Skobel z Kamionny (*26 VIII 1889, +20 VII 1951 w Sierakowie), córką Marcina i Marii. Dzieci: Ludwika Cecylia (*22.11.1924), Longin Jan (*8 VIII 1926, +27 V 1996 w Inowrocławiu), Klemens  (*1 XI 1927), Maria Gurgul (1933-2009) oraz syn, który zmarł zaraz po porodzie (*4 VIII 1929).

Odznaczony: Krzyż Żelazny II klasy (1 VI 1916), Krzyż Walecznych, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 (2 III 1920), Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (6 XI 1929), Medal Niepodległości (1938, nr leg. 30884), Wielkopolski Krzyż Powstańczy (U.R.P.01.25-0.11 z dnia 25 I 1968).

Źródła: Nowak Piotr, Historia Ziemi Chrzypskiej 1914-1939 z biogramami powstańców wielkopolskich, Poznań 2018 s. 106; APP, zesp. 1837, sygn. 52 – akt urodzenia; IPN, Lista Odznaczonych Krzyżem i Medalem Niepodległości; Monitor Polski nr 64/1938; APP, zesp. Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.); Biskupski Antoni, Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.) T.1, Bydgoszcz 1925; Informacje od Mariana Kazusia z Sierakowa, „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” nr 10/2013 s. 70 i nr 13/2015 s. 101; APP, zesp.884, sygn. 42 , k. 9;