Urodził się 18 IV 1896 r. w Koninie (powiat nowotomyski). Był synem Szczepana [Stefana] (1864-1939)  i Józefy z d. Torchała (ur. 1863).

Ukończył Szkołę Powszechną, po czym pracował w majątku hrabiego Łąckiego w Koninie (powiat Nowy Tomyśl). W latach 1915-1918 służył w wojsku niemieckim. 3 I 1919 r. wstąpił ochotniczo w szeregi powstańcze do Kompanii Lwóweckiej. Uczestniczył w patrolach i rekwirowaniu broni. Od 6 I 1919 r. przydzielony zostaje do oddziału konnego sformowanego w majątku Posadowo przez hr. Łąckiego. Brał udział w zajęciu Lwówka i okolic Nowego Tomyśla, następnie w walkach na odcinku Łomnica, Miedzichowo, Węgielnia, Krzyżkówko, Kaliska i Lewice (do końca II 1919).  W I 1919 r. zabezpieczał niemiecki bombowiec, który startując z Frankfurtu n. Odrą, po zrzuceniu bomb na lotnisko w Ławicy, musiał awaryjnie lądować w okolicach Lewic.

Z dniem 3 III 1919 r. został wcielony został w szeregi 2. Pułku Ułanów Wielkopolskich. Wziął udział w wojnie polko-bolszewickiej. Zwolniony do rezerwy 2 VII 1921 r. Po demobilizacji powrócił do pracy w majątku Konin. Następnie, po założeniu rodziny w 1923 r., zamieszkał w Bytyniu, gdzie przyszło na świat jego pierwsze dziecko – córka Czesława. Przez cały ten okres pracował  w majętności Konin jako robotnik rolny, również podczas  okupacji niemieckiej. Po zakończeniu II wojny światowej nadal pracował  w Koninie jako brygadzista polowy w tamtejszym PGR,  aż do czasu przejścia na emeryturę w 1961 r.

W okresie późniejszym podejmował prace zlecone w tymże gospodarstwie. W 1972 r. otrzymał awans na podporucznika mianowanego (Uchwała W 4/72). Po śmierci żony w 1976 r. przeprowadził się do córki Czesławy do Sierakowa i zamieszkał przy ul. Wieleńskiej 2b/2 (obecnie ul. Parkowa).

Był członkiem ZBoWiD (koło we Lwówku). Lubił grać w karty, w kopa. Zmarł 17 XI 1983 r. w Sierakowie i został pochowany na miejscowym cmentarzy parafialnym. Jego imię upamiętniono na płycie memoratywnej obelisku w Koninie.

Żonaty  (ślub w Bytyniu w 1923)  z Cecylią z d.  Pakuła  (zm. 1975). Miał troje dzieci: Czesławę (ur. 1924), Mariana (ur. 1928) i Stefana (ur. 1930).

Odznaczenia: Medal Niepodległości (19 VI 1938), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Wielkopolski Krzyż Powstańczy (11.17-0.932 z dnia 17 XI 1958), Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1973).

Źródła: APP, zesp 884, sygn. 45; APRP. Uchwała W 4/72; WBH, I.487.9726; Lista odznaczonych WKP WTG Gniazdo; Zdjęcia, dokumenty i informacje od wnuczki pani Genowefy Chmielewskiej i wnuka Andrzeja Bąka;

Witold Borowski