Urodził się 13 XII 1884 w Mylinie (USC Chrzypsko Wielkie). Był synem Józefa i Agnieszki z d. Bartkowiak. Ukończył szkołę ludową, a w wieku 16 lat wyemigrował w celach zarobkowych do Niemiec, gdzie pracował jako robotnik w cegielniach. Odbył obowiązkową służbę wojskową w armii niemieckiej w latach 1906–1908 w 58. Pułku Piechoty w Głogowie. Po zawarciu związku małżeńskiego w 1910 r. wyjechał do pracy w Westfalii, gdzie podjął zatrudnienie w kopalni. Do 16 IX 1915 r. rodzina mieszkała w Mylinie, późnej przeprowadziła się do Niemierzewa. Po wybuchu I wojny światowej 4 VIII 1914 r. został zmobilizowany. Początkowo walczył w szeregach 46. Pułku Piechoty we Francji pod Verdun i nad Sommą. W 1915 r. został ranny w głowę i przebywał w szpitalu wojskowym nr 81. Po wyzdrowieniu walczył na froncie wschodnim w Karpatach w szeregach 82., a później 87. i 88. Pułku Piechoty, m.in. pod Alisne. Dosłużył się stopnia sierżanta liniowego. Zwolniony z armii niemieckiej pod koniec 1918 r.
Do powstańców wielkopolskich przystąpił 4 III 1919 r. Służył do 20 VIII 1919 r. w szeregach 6. kompanii. Brał udział w działaniach zbrojnych na odcinku Miłostowo, Kamionna, Sieraków. Podczas zagrożenia bolszewickiego ponownie 9 VIII 1920 r. ochotniczo zgłosił się w szeregi Wojska Polskiego i został przydzielony do Batalionu Zapasowego. Już 10 XI 1920 r. bezterminowo urlopowany.
W poszukiwaniu pracy zmieniał miejsce zamieszkania. Przed II wojną światową mieszkał jeszcze w Augustowie i Józefowie (obie miejscowości w powiecie międzychodzkim), gdzie pracował w rolnictwie.
Żonaty z Katarzyną z d. Piłat. Małżonkowie mieli kilkoro dzieci. W ankiecie personalnej pisze o pięciorgu potomkach i jednocześnie podaje osiem dat urodzenia bez imion (ur. 20 X 1910, zmarło; ur. 20 VI 1912; ur. 25 VIII 1914; ur. 20 V 1920; ur. 21 XII 1922; ur. 12 IX 1924; ur. 3 X 1927; ur. 19 IV 1929).
Odznaczenia: Krzyż Żelazny II klasy. Jego wniosek o nadanie Medalu Niepodległości odrzucono 21 XI 1938 r.
Źródła: APP, zesp. 1837, sygn. 31: Księga urodzeń, k. 38; WBH, Zespół akt personalnych i odznaczeniowych, odrzucono 21 XI 1938.
Roman Chalasz