Urodzony 8 VIII 1898 r. w Zatomiu Starym, jako syn Wojciecha i Walentyny z d. Błoch. Uczęszczał do szkoły ludowej w Zatomiu Starym. Ukończył ją w 1912 roku uzyskując promocję do 1. Klasy szkoły powszechnej w 1912 roku. W czerwcu 1917 został powołany do armii niemieckiej z przydziałem do 8. Pułku Grenadierów we Frankfurcie nad Odą. Po przeszkoleniu rekruckim przydzielony do 92. Pułku Piechoty. W jego składzie walczył na froncie zachodnim do wybuchu rewolucji niemieckiej.

Awansował na starszego szeregowca. Dowiedziawszy się o Powstaniu Wielkopolskim opuścił szeregi i przekradł się do Zatomia Starego aby przystąpić do powstania. Walczył w składzie oddziału Szymandery, który później wszedł w skład 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Walczy na froncie zachodnim powstania, a następnie na froncie litewsko-białoruskim. Za dzielność w walce został mianowany kapralem w marcu 1919 r. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Po jej ukończeniu został bezterminowo urlopowany. W marcu 1923 r. ponownie wstępuje do wojska do 56. Pułku Piechoty jako podoficer zawodowy.

Rok później (1924) przy formowaniu Korpusu Obrony Pogranicza (KOP) został do niego skierowany i przydzielony do 3. Baonu KOP na Wołyniu. Pełnił służbę w 2. Kompanii. Wyznaczony na dowódcę strażnicy zyskał uznanie przełożonych i wykazywał się ponad przeciętnymi efektami pracy. W czasie wolnym pracował jako instruktor miejscowego oddziału Przysposobienia Wojskowego. Z biegiem czasu awansował. Do stopnia sierżanta 1 III 1930 r., później do stopnia starszego sierżanta w Korpusie Ochrony Pogranicza w Równem-Korcu. Był zastępcą dowódcy plutonu. W roku 1936 przeniesiony do Baonu Hoszcza.

Pod koniec lat 30. odszedł na emeryturę i wrócił do Zatomia. Przed wybuchem II wojny światowej został ponownie zmobilizowany. W roku 1940 został aresztowany przez Sowietów w Ługańsku na Ukrainie. Skazany „za przestępstwa przeciw narodowi radzieckiemu” 17 VI 1941 r. przebywał w Starobielsku, a następnie w obozie Workutłag. Zwolniony w następstwie porozumienia Sikorski-Majski. Wycieńczony trafił do ośrodka w Buzułuku, gdzie tworzone były Polskie Siły Zbrojne w ZSRR pod dowództwem generała Andersa. Tam zmarł 9 V 1942 r. Został pochowany na cmentarzu Guzar (Uzbekistan), CK, gr. IV.W.-22.

Imię jego upamiętnione zostało na Pomniku Poległych za Ojczyznę w Międzychodzie.

Żona (ślub 8 VIII 1928) Maria Olga. Córka Irena (ur. 17 VI 1929, zm. 16 X 1934).

Odznaczenia: Krzyż Frontu Litewsko-Białoruskiego, Brązowy Krzyż Zasługi, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, Medal za Wojnę 1918-1921. Jego wniosek o nadanie Medalu Niepodległości  odrzucono  25 I 1937 r.

Źródła: APP, zesp. 1945, syg. 74, k. 157; zesp. 4622, sygn. 340,Starostwo Powiatowe w Międzychodzie; WBH, I.481.B.2474; Zespół Akt Personalnych i Odznaczeniowych, 25.01.1937, Odrzucono; Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Obczyźnie w latach 1939-1946, Londyn, 1952; Międzychodzka Księga Śmierci – Międzychód 1997, s. 65; „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” nr 4, sierpień-wrzesień 2009, s. 10 i 81 i nr 12, wrzesień 2014, s. 47; Nasza Sybiriada, wyd. II zmienione i uzupełnione, Międzychód 2019, s. 20.

Roman Chalasz