Urodził się 18 VII 1880 r. w Kolnie (powiat międzychodzki). Był synem, Jana Chryzostoma i Antoniny z d. Sarna. Po ukończeniu Szkoły Ludowej w Międzychodzie zyskał umiejętności w zawodzie wytwórcy cygar i do roku 1908 pracował w fabryce cygar w Międzychodzie. W latach 1903-1908 należał do jedynego w Międzychodzie polskiego stowarzyszenie – Towarzystwa Przemysłowców.

Z powodu tej aktywności nie mógł się usamodzielnić zawodowo na terenie Międzychodu, dlatego przeprowadził się do Pniew i tutaj założył własną fabrykę cygar. Przystąpił do miejscowego gniazda „Sokoła”. Podczas I wojny światowej, 15 IX 1915 r. został powołany do armii niemieckiej. Służył w szeregach 12. kompanii 136. Regimentu Piechoty. W walce został ciężko ranny (lista strat Prusy 443 z 19 I 1916). Po wyleczeniu został skierowany do Kolumny Amunicyjnej w Głównie pod Poznaniem. Tam służy w czasie przewrotu politycznego w Niemczech.

Jeszcze przed zwolnieniem z wojska, 11 XI 1918 r. udał się do Pniew, gdzie wspólnie z Fliegerem, Szramkiewiczem, Kałdowskim, Degórskim i innymi zorganizował Straż Ludową, późniejsze oddziały bojowe tworzące kompanie pniewskie.

Brał czynny udział w akcjach rekwirowania broni i amunicji Niemcom. Walczył też pod Kamionną pod dowództwem Bogusławskiego z Pniew. Subskrybował pożyczkę narodową w znacznej kwocie 110 tys. marek w srebrze i złocie. Według zaświadczenia Powiatowej Komendy Uzupełnień w Szamotułach pozostawał w szeregach Straży Ludowej od 15 XI 1918 r. do 30 VI 1919 r.

W listopadzie 1920 r. przeprowadził się do Międzychodu, gdzie został właścicielem wytwórni cygar, a na początku lat dwudziestych XX w. współorganizatorem spółki akcyjnej dla ich produkcji i sprzedaży. Umiejętnie wykorzystał popyt na cygara w czasie I. wojny światowej i dorobił się znacznego majątku.

Po wprowadzeniu w VI 1922 r. monopolu tytoniowego jego interesy produkcyjne musiały być zlikwidowane. Nie otrzymał odszkodowania za stracony warsztat pracy. Jednak jako fachowiec w zakresie tytoni z dniem 1 IX 1925 r. uzyskał Państwowy Rejon Hurtowy Wyrobów Tytoniowych Monopolowych w powiecie międzychodzkim. Oznaczało to, że wszyscy detaliści oraz tak zwane „sprzedaże domowe” miały obowiązek nabywać wyroby tytoniowe tylko z jego magazynów. Ten przywilej został mu wkrótce odebrany. Długoletnie starania o odzyskanie koncesji nie przyniosły rezultatu.

Był bardzo aktywny jako członek Bractwa Strzeleckiego w Międzychodzie. W 1924 r. został wybrany kapitanem Bractwa i sprawował tą funkcję do 1928 r., kiedy to został wybrany ławnikiem. Posiadał wysokie umiejętności strzeleckie. Na zawodach zorganizowanych w roku 1924 z okazji jubileuszu Bractwa Kurkowego w Szamotułach zdobył nagrodę w strzelaniu „na kropki”, natomiast w „strzelaniu żniwnym” 1925 r. został wyróżniony premią i medalem. Na „strzelaniu żniwnym” 1927 r. wystrzelał godność Króla Strzelców. Na zawodach zorganizowanych z okazji wręczenia sztandaru Bractwu Strzeleckiemu w Grobi w roku 1927 także wystrzelał nagrodę. Kryzys gospodarczy lat trzydziestych dotknął go bardzo dotkliwie. Pod koniec dekady posiadał już tylko sklepik drobnej sprzedaży wyrobów tytoniowych. Jak sam pisze popadł w nędzę z dochodami na poziomie 40 – 50 zł miesięcznie. Jego wojenne i powojenne losy nie są znane. Zmarł 27 II 1953 r. w Poznaniu.

W roku 1908 w Goraju poślubił Stanisławę z d. Zielińską (ur. 2 IV 1883, córkę Jakuba i Antoniny z d. Grzyl, zm. 12 VIII 1937). Małżonkowie, w 1934 r. uroczyście obchodził srebrne gody małżeńskie. Dzieci:  Helena, Ludwika Woźniak, Marta, Zenon i Marcel oraz Genowefa.

Odznaczenia: Odznaka Powstańca Zbrojnego (Związek Towarzystw Powstańców i Wojaków, nr 37, l. dz. 131/30), Odznaka za Waleczność Powstania Wielkopolskiego (Kapituła Byłej Naczelnej Komendy Straży Ludowej w Poznaniu, l. dz. 45/31). Jego wniosek o Medal Niepodległości odrzucono 20 IX 1937 r.

 Źródła: WBH, 55-16796 KKiMN, 97-28788, KKiMN; OUdPM,  R. 5, nr 27, 5 VI 1924, s. 2; R. 6, nr 21. 14 V 1925, s. 4; R. 6, nr 39, 17 IX 1925, s. 2; R. 8. nr 40, 15 IX 1927, s. 4; R. 9, nr 14, 22 III 1928, s. 2; GM, R. 3, nr 109, 18 IX 1925, s. 4; KP  R.29, nr 47, 31 I 1934, s. 7; Des.genealogy.net (d. 2 IX 2020); kwerenda genealogiczna Ewa Alicja Slomska;

Roman Chalasz