Urodził się 16 IV 1899 w Łężcach (pow. Międzychód), w rodzinie Józefa i Elżbiety z domu Ruta. Ukończył Szkołę Powszechną.

Młodość spędził w Łężcach przy rodzicach, pracując w rodzinnym, 9 ha gospodarstwie rolnym. W 1918 r. został wcielony do armii pruskiej. Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił ochotniczo w Poznaniu na dworcu kolejowym, jadąc do domu na urlop z wojska niemieckiego. Następnie 10 stycznia 1919 r wstąpił w Sierakowie do oddziału powstańczego, z którym brał czynny udział w walkach z bronią w ręku na odcinku Sieraków, Kolno, Kamionna. Na początku w luźnych oddziałach powstańczych, następnie w regularnych oddziałach walczył na terenie powiatów wolsztyńskiego i nowotomyskiego pod dowództwem por. Napierały i por. Stanisława Szymandery, szeregowy.

Zdemobilizowany w Stęszewie wrócił do Łężec, gdzie założył rodzinę i w dalszym ciągu pracował, wtedy już na swoim gospodarstwie rolnym. Od 14 IV 1935 r. należał do Koła Chrzypskiego Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919. Został zweryfikowany jako weteran powstania wielkopolskiego dnia 28 XI 1935 r. (nr weryfikacyjny 9808, Archiwum Badań nad Historią Powstania Wielkopolskiego nr 17399). Od 1938 r. w Związku Powstańców Wlkp. – Koło Chrzypsko W.

Podczas okupacji hitlerowskiej nie został wysiedlony. Musiał jednak co niedziela meldować się na posterunku policji w Chrzypsku Wielkim. Miał też zastrzeżone, że drogę z Łężec do Chrzypska musi pokonywać pieszo. Nie było mu wolno dojeżdżać na posterunek rowerem, zaprzęgiem konnym czy jakimkolwiek innym środkiem lokomocji, co Niemcy skrupulatnie sprawdzali od czasu do czasu. Taki stan rzeczy trwał do lipca 1942 r, kiedy to najstarsza córka Joanna osiągnęła pełnoletność. Wtedy zabrano ją na roboty do Rzeszy a wobec Stanisława złagodzono obowiązek cotygodniowego meldowania się w Chrzypsku. Początkowo zmieniono nakaz do comiesięcznego wstawiania się na posterunku a po jakimś czasie anulowano go całkowicie. Córka wróciła do rodziny po upadku Niemiec hitlerowskich. Po zakończeniu wojny Stanisław Biskup kontynuował pracę w swoim gospodarstwie do 1963 r. Wtedy przekazał ziemię do PGR. Przez krótki okres po oddaniu ziemi, pracował jako brygadzista w PGR. W 1964 r. przeszedł na emeryturę. Wolny czas spędzał zajmując się przydomowym ogrodem.

Zasiadał w Gromadzkiej Radzie Narodowej w Łężcach. Po 1945 r. był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich koło Chrzypsko Wielkie później należał do ZBoWiD. Za udział w powstaniu wielkopolskim 24 II 1972 r. został awansowany do stopnia podporucznika. Był głęboko wierzącym, bardzo bogobojnym człowiekiem. Zmarł 3 XII 1978 r. w Łężcach i został pochowany na cmentarzu w Lutomiu.

Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (U.R.P. nr: 03.29-0.173 z dnia 29 III 1971 r.)

Żonaty, (ślub 9 X 1923 r w Sierakowie) z Gertrudą Kramer – służącą, (ur. 11 IX 1902 r. w Lutomiu, zm. 11 II 1992 r. córką Jana Kramera robotnika i Marcjanny z domu Krótka). Świadkami na ślubie byli Leonard Hypszer rzeźnik z Sierakowa i Michał Królik robotnik z Sierakowa. Małżonkowie mieli pięcioro dzieci: Joannę (Kaczmarek, 1924-2003), Mariana (1927-2002); Janinę (Mleczak, 1934-1998), Irenę (Borowiak, 1936-2010) i Annę (ur. 1946 r.).

Źródła: APP, zesp. USC Lubosz, syg. 98, nr 35; zesp. 884, syg. 33, k. 40; syg. 201, k. 7; syg. 97, k. 5; syg. 200, k. 2; syg. 44, k. 335; APG, zesp. 60, syg. 38, k. 94; Lista odznaczonych WKP, opr. WTG „Gniazdo”; relacja wnuczki Elżbiety Majchrzak; Nowak Piotr, Historia Ziemi Chrzypskiej 1914-1939, Poznań 2018, s.108; APP, zesp. 884, sygn. 200: indywidualne poświadczenia o uczestnictwie w powstaniu wielkopolskim; zdjęcie, dokumenty i informacje od wnuka Ryszarda Kaczmarka, opracowane  w październiku 2018 r. przez Witolda Borowskiego; USC Sieraków, Księga ślubów, Akt 38/1923; APP, zesp. Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 – 16966], nr ewidencyjny 15519;